12 de febrero de 2012

EL IAIO PEPE

Aquí os presento a mi padre, un pescador de los de toda la vida.
Desde muy pequeño ya iba a pescar al llobarro con su abuelo en el "barquet", mis tios siempre me cuentan la anécdota de como le tiraba piedras desde la orilla a su abuelo el día que este por alguna razón decidía que no era día de llevar al inquieto nieto a pescar en la pequeña embarcación, y de como mi bisabuelo se enfadaba y maldecía al nieto por espantarle los llobarros, me imagino a mi bisabuelo todo el día repitiendo a su nieto que estuviera quieto, que dejase de armar, y a mi padre sin parar de mover el pequeño barquet.
Como se suele decir "de casta le viene al galgo".
En aquellos tiempos la única forma que se conocía de pescar los llobarros era a corcho y con cebo vivo, ya que no existían otras cañas que no fuesen las cañas de bambú  con el carro valenciano.
                                          "esta es la única foto antigua que tengo de mi padre pescando"
Posteriormente aparecieron por la zona los primeros carretes, y con ellos nuevas posibilidades para la pesca.
Allá por los años sesenta llegó a manos de mi padre el primer señuelo artificial proveniente de Finlandia, abriéndose un gran abanico de posibilidades para la pesca de sus queridos llobarros, desde entonces y hasta ahora ese tipo de pesca a sido la preferida por él para ir detrás de los llobarros.
A sus setenta y tantos sigue practicando la pesca casi a diario, si lo buscas, es mas fácil encontrarlo al atardecer sentado en su piedra que si vas a su casa.
Hoy en día prefiere la pesca con las tracas que le preparo yo a los rapalas, este tipo de pesca es mucho mas estática que rapalar (spinning), pero lo cortés no quita lo valiente, y siempre lleva a su lado otra caña montada con un rapala y lista para utilizar por si a algún gran llobarro se le ocurre acercarse a su postura.
A lo largo de los años han sido muchos los llobarros que han sucumbido a sus engaños, y sin embargo tendríais que ver la cara de felicidad que se le pone con cada una de sus capturas, si no lo conoces creerías que es su primera captura.
La lastima es que nunca tuvo afición a la fotografía (ni ha hacer ni a que le hagan fotos)  y no existen muchos documentos gráficos de su trayectoria pesquera, pero esto lo intentaremos remediar de ahora en adelante.


Aquí os muestro su última pesquera, sin duda impresionante.


Como dice él "el que no va no coge"
Solo me queda decir. Gracias  Papa por dejarme seguir disfrutando de noches de pesca contigo.

16 comentarios:

  1. Precioso artículo, vaya clan de pescadores formáis, felicidades.

    ResponderEliminar
  2. espero que algún día mi hijo escriba de mi así como haces tu de tu padre,esos ratos son especiales en la vida saludos

    ResponderEliminar
  3. quina enveja me dones xuso, la foto no te preu tio. enhorabona.

    ResponderEliminar
  4. Envidia sana Xuso , que gran pescador tu padre. vienes de una generacion estupenda de pescadores, un abrazo.

    ResponderEliminar
  5. Pepe, increible pesquera y el llobarro grande es precioso, una linea muy bonita.
    Es increible a sus setenta y tantos siga calentando su piedra con la que está cayendo estos días. Y nosotros acobardados en casa...
    Muy bonita tu dedicatoria a tu padre y espero que le sigas haciendo muchísimas fotos más.
    Efectivamente es una lástima que antes no tuvieramos a disposición las cámaras que tenemos hoy en día.
    Venga, un abrazo al iaio y me alegro que se haya recuperado completamente de aquellos días que estuvo pachucho.
    El iaio sigue fort com un garrot.
    A ver si le enseño las fotos a mi padre y lo animo un poco.
    Saludos.
    Marcos.

    ResponderEliminar
  6. Xuso, esta entrada habla muy bien de tí, me ha emocionado este pequeño homenaje que haces a tu padre. Disfruta mucho de él que seguro que aún tendrá mucho que ofrecerte.
    Por cierto, a ver si alguna vez no encontramos
    Saludos
    Néstor

    ResponderEliminar
  7. Xuso, montale un blog al iaio, o al menos, dalo de alta en facebook

    ResponderEliminar
  8. Xuso fenomenal entrada como tu dices de casta le viene al c galgo, menudo clan de pescadores, mis mas sinceras felicitaciones a para tu papi. Saludos.

    ResponderEliminar
  9. Hola Xuso.
    Encantado de conocerte,es algo muy grande poder tener un padre asi y teniendo esta aficion mucho mas.
    Un Fuerte Abrazo desde el cantabrico.

    ResponderEliminar
  10. menudo equipazo eh¡¡¡¡¡¡¡¡
    Un saludo David

    ResponderEliminar
  11. Bonita foto y gran articulo...;=)

    ResponderEliminar
  12. Xuso, aunque no lo creas, me has emocionado, yo también era un nano de 6 ó 7 años cuando mi padre me llevaba a pescar, lástima que lo perdí cuando tenía solo 10 años y no puede seguir disfrutando de su compañía, aprovecha cada minuto de pesca que estás con el y guardalo como su fuese un tesoro.

    Un saludo.

    ResponderEliminar
  13. Xuso es nota que estàs molt orgullós de ton pare i segur que ell també ho estarà de tu, i mes si li prepares eixes traques que per a ell seran de pota negra, jeje.
    A veure si el convences perquè porte una càmera de fotos i ens delectes amb eixos llobarros que amb tanta il-lució pesca.

    ResponderEliminar
  14. La cuna de la pesca, un gran articulo de un gran pescador del tendríamos mucho que aprender...
    Gracias Jesús por presentarnos a tu padre.
    Un abrazo a los dos
    Arturo "Caballa"

    ResponderEliminar
  15. Que el pugues disfrutar molts anys, tantes vegades vos a vist a ton pare a tú i al teu germa per les pedres de el meu poble que es una image que ara en aquest maravellos articul mas fet recordar un abraç i bona peixca.

    ResponderEliminar